Tugay Kaya’nın Yalnızlık Şiiri…
Sen kalbimde öten bir bülbül bense kırlarda koşan bir çocuk ruhuyla seni arayan aşk sen kalbimin derinliklerinde açan bir gül gibisin bense karanlık da kurtulup bir güneş gibi doğan güneş hasretinle gönlüm yanar sen tek çaremsin ben rüzgârınım sen yağmurumsun…
Beni benden aldın gözlerim bekler oldu seni yollarda bekledim ne olur bırakma die ellerimi bırakırsan kendimi kaybederim senin kalbinin karanlık derinlik lerinde seni benden başka kimse sevemez gözlerim dolar ya aniden sen bıraksan da unutamam mazileri…
Gönlüm oylebi ağlar ki sensiz atmaz oldu kalbim nefesim ağlayarak oylebi çektim her tuttuğumda senle olan anılarım aklıma gelir tek sebebim sensizde olsa yaşamak gelir aklıma abi işte yetenek 1 saniyede… Tugay Kaya